അങ്ങനെ വീണ്ടുമൊരു അവധികാലം.ഇത്തവണ പോയത് ആന്ടമന്‍ ദ്വിപ് . മദിരാശിയില്‍ നിന്നും പോര്‍ടബ്ലൈര്‍ വരെ നീളുന്ന ആകാശയാത്ര. അവിടെ അന്ടമന്‍ രേസിടെന്‍സി എന്ന ഹോട്ടലില്‍ സുഖവാസം. ചരിത്രം ഉറങ്ങുന്ന സെല്ലുലാര്‍ ജയില്‍, ബ്രിട്ടീഷ് പ്രതാപത്തിന്റെ റോസ് ദ്വീപ്, ചോര മണക്കുന്ന വ്യ്പേര്‍ ദ്വീപ്, സുനാമിയുടെ സമ്മാനമായ ജോളി ബോയ്‌, കണ്ടു കൊതി തീരാത്ത ഇപ്പോഴും വളര്‍ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന limestone ഗുഹ ... തിരയില്ലാതെ കാതങ്ങളോളം നീണ്ടു കിടക്കുന്ന ബീച്ചുകള്‍, തിരമാലകള്‍ അടിച്ചു കയറുന്ന കേരളത്തിലെ പോലത്തെ ബീച്ചുകള്‍, പവിഴ പുറ്റുകള്‍... അങ്ങനെ അങ്ങനെ എന്തെല്ലാം..
limestone ഗുഹയിലേക്കുള്ള യാത്രമാധ്യെ ആണ് ജാര്‍വ എന്ന ആദിവാസികളുടെ ആവാസകേന്ദ്രം. അവരുടെ ചിത്രങ്ങള്‍ എടുക്കരുത്, ഭക്ഷണം നല്‍കരുത്‌ എന്നൊക്കെ കര്‍ശന നിര്‍ദേശം ഉണ്ട്. വഴിയരികില്‍ അവരെ കണ്ടതും, ബസിലുണ്ടായിരുന്ന തെലുങ്ങാന നിവാസികള്‍ എതോ വിചിത്ര ജീവികളെ കണ്ടത് പോലെ ആര്‍ത്തു വിളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വഴിയരികില്‍ വാഹനം കാണുമ്പോള്‍ ചിലര്‍ പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി നില്‍ക്കും, ഭക്ഷണം എറിഞ്ഞു കൊടുക്കുമെന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍. ആത്മാഭിമാനമുള്ള ഒരു ആദിവാസി ഒരു വടിയുമായി ബസിനു നേരെ പാഞ്ഞു വന്നു.ഒരു പത്തു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷമുള്ള അവരെ ഇപ്പോള്‍ തന്നെ ഊഹിക്കാം. പാന്റ്സും ഷര്‍ട്ടും ഇട്ടു പരിഷ്കരികളായി (?) നാട്ടുകാര്‍ പുച്ഛത്തോടെ നോക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടര്‍ (നമ്മുടെ ഇംഗ്ലീഷ് മീഡിയം സ്കൂളിന്റെ സന്താനങ്ങളെ പോലെ സായിപ്പുമല്ല മലയാളിയുമല്ല എന്ന മട്ടില്‍ ).
അവരുടെ ആവാസമേഖലയിലൂടെ ഉള്ള ഗതാഗതം നിരോധിക്കണമെന്ന് ആവശ്യം അവിടുത്തെ പത്രത്തില്‍ കണ്ടു .. നടപ്പവുമോ ആവോ ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
ഒന്നു രണ്ട് ചിത്രങ്ങളോടെ ഒന്നു കൂടെ വിശദമായി എഴുതാമോ,ആന്‍‌ഡമാനില്‍ പോയി അതികമാരും യാത്രാ വിവരണം എഴുതി കണ്ടിട്ടില്ല.
തീര്‍ച്ചയായും.. ചിത്രങ്ങള്‍ ഒക്കെ കിട്ടിയശേഷം എഴുതാം...
Post a Comment